Ücretsiz Bilgisayar Dergisi
Cafer komadadır. Yanında ise karısı. Cafer’in gözleri nemli, kısık sesiyle karısına doğru bakar ve konuşmaya başlar:
– “İlk işten kovulduğum zaman yanımda idin. İflas ettiğim gün oradaydın. Vurulduğum zaman ilk gözümü açtığımda seni gördüm. Trafik kazası geçirdiğimde hastanede hep başucumdaydın…
Karısı takdir edilmenin mutluluğunda tabi.
– “Şimdi komadayım yine başucumdasın. Sonunda anladım ama, çok geç oldu; yahu sen ne uğursuz karısın”
Cafer Komada
Ben cocukken cok salaktim. Edip Akbayram’in ismini Edi zannederdim. Yani o, benim icin “Edi Pakbayram”di.Ablama, “Nasil olup da koca bir gunu canin sikilmadan evde oturarak geciriyorsun?” demistim. “Buyuyunceinsanin cani sokakta oynamak istemez ki” cevabini vermisti. Uzunca bir sure buyuyup buyumedigimi anlamak icin kendime, “Canin sokakta oynamayi istiyor mu?” diye sormustum.
Sabahlari kalktigimda aklimin hala yerinde olup olmadigini anlamak icin 2+2, 3+4 gibi toplama islemleri yapardim. Sonuclar dogru olunca da cok sevinirdim.
İster genç olun, ister yaşlı, yaşınızla barışık değilseniz ihtiyarsınız demektir. Çok genç ölen yaşlılar olduğu gibi ihtiyar doğanlar da vardır. Üniversitelerimizde yaptığım söyleşilerde bana en çok para hakkında soru sorulur.
Herhalde is adamı olduğum için.
Ben, “paranın iki kişiliği vardır” derim.
Birincisi para bir değiş tokuş aracıdır.
Para verip yiyecek, giyecek, ev, bark, hatta sağlık satın alabilirsiniz.
İkincisi ile gelecek korkusunu yenersiniz.
“Yaslılığımda çaresiz, muhtaç, perişan kalmam çünkü kötü gün paramı bir kenara ayırdım” dersiniz.
Ama para ötesi, para-üstü bir konu daha vardır bunu parayla satın alamazsınız.
Bunun adı zevk ve keyiftir.